Premiera w wałbrzyskich lalkach

Tytułowa Pani Wrona jest największym symbolem pogoni za wyglądem. Na jednym z tradycyjnych spotkań pod dębem bohaterka się nie pojawia, bo skradziono jej kapelusz. Przyjaciele (Dzięcioł, Lisica i Wiewiórka) wpadają na pomysł, by poprosić o pomoc Detektywa Barnabę, a ten chętnie rozpoczyna poszukiwania. Uczestniczą w nich wszyscy mieszkańcy lasu. W końcu okazuje się, że kapelusz służy nowym mieszkańcom lasu (Pani Ptaszkowej z rodziną) za gniazdo. Pani Wrona, choć niechętnie, oddaje kapelusz w prezencie (bo co w takiej sytuacji ma zrobić?). Na następne spotkanie pod dębem przychodzi już w nowym kapeluszu…

Nie tylko Pani Wrona jest skoncentrowana na swoim wyglądzie. Lisica także uwielbia francuskie domy mody, przegląda katalogi i żurnale; Łasica nie wychodzi z domu, gdy fryzjer czesze ją niezgodnie z oczekiwaniami; nawet Niedźwiedź Barnaba dumnie prezentuje swoją nową detektywistyczną lupę… w końcu także Bronisława, mała, szara Myszka, która ostatecznie pomaga znaleźć zgubę, na spotkanie pod dębem przychodzi w modnym kapeluszu- prezencie od Pani Wrony.

W naszym spektaklu spotkania pod dębem to targ próżności. Mieszkańcy lasu spotykają się by się nawzajem pooglądać, puszą się przed sobą jak pawie, pokazują co kto ma najlepszego i kto najlepiej wygląda. Niestety to zjawisko dotyczy też dzieci. W szkołach podstawowych i przedszkolach istnieje coś w rodzaju pokazu mody, pogoni za posiadaniem lepszych rzeczy. Czy dzieci będą lepszymi ludźmi, jeśli będą chodzić w niebieskich spodniach, zamiast zielonych? Nie będą. Dobrym człowiekiem można być też w zielonych spodniach. To nie spodnie decydują o wartości człowieka.